می روم تا که بگریم بر تو
پشت سد آبی نیست
نیز در چاله ی چاه
شهر یکدست کویر
برهوتی ست پر از خار و خلنگ
و پر از گرد و غبار
ریز گردی که سیاه
‏o
رد موجود ی نیست
آه ، ای سبزترین
زادگاهم شیراز!
بر تو چی رفت و گذشت ؟
که چنین ات خشکاند ؟
‏o
ابرهایی که نبارید و گذشت ؟
یا که آبی که در این چاه و در آن چاه و بهر چاه نبود ؟
چه بلایی بر گوی ؟ -
که اهالی به مرور
کوچ کردند و یکایک رفتند
به دیاران و دیاران دگر از پی آب ؟
‏o
آه ، ای خشک ترین
شهرزادم ، دردا
خوب می دانم ، خوب
تشنه هستی تو ، و من تشنه ترم
و ای اگر باز نبارد باران
همچو پیرار و پار
بر تو چی خواهد رفت
بر تو چی ، آری چی ؟
‏o
خوب می دانم چیست
آنچه رخ می دهد آری از پیش
دیگرم طاقت دیدار چنان فاجعه نیست
دیگرم طاقت دیدار چنان نکبت محض
‏o
می روم تا که بگریم بر تو
می روم تا که ببارم بر خویش